Onlangs hadden we met enkele vrienden, wijnproevers een boeiende en bijzonder leerrijke degustatie van droge chenin blanc. We waren met veertien en er werden evenveel wijnen geproefd, blind uiteraard. We analyseerden, proefden, beoordeelden kleur en smaak en refereerden naar aroma’s, waarvan we sommige als ‘typisch’ chenin blanc omschreven. Was het niet zo dat de wijnen uit een iets warmer klimaat intensere geuren van kweepeer, honing en abrikoos naar voren brachten en dat sommige wijnen die meer floraal en fris geurden, vanzelfsprekend uit de Loire vallei kwamen? Veel kennis werd alweer onderuit gehaald, andere wijnen beantwoorden dan weer volledig aan de theorie. Wie had ooit gedacht dat een Zuid-Afrikaanse chenin blanc uit het frisse Elgin een fraîcheur tentoon kan spreiden die we dachten te herkennen als Montlouis of Vouvray? Of die opvallend fluwelige chenin met exotische aroma’s, honing een gebakken appelen die uit Anjou kwam. Wat hebben we veel geleerd die avond. Nergens is bescheidenheid belangrijker dan bij het (blind) proeven van wijn. Maar ik werd opnieuw bevestigd dat geur voor mij belangrijk is. Zo leerden we hoe de aroma’s van een Old Vine Chenin Blanc uit Zuid-Afrika kan ruiken. De wijn in ons glas was een OVC van de jonge wijnbouwer Lukas Van Loggerenberg. Zijn Kameraderie is gemaakt van 62 jaar oude chenin stokken, vergistte op natuurlijke wijze in oude demi muids en bleef tien maanden sur lie. Deze bijzonder lekkere wijn was een feest voor onze waarneming. Ik noteerde honing, gekonfijte citrus, kamille, pepertoetsen, subtiel hout en een duidelijke invloed van autolyse met zachte boterkaramel en gebakken brioche. De smaak was volumineus, in het begin vrij fluwelig en mollig, maar daarna kwam het sap opzetten met een heerlijke frisse smaak en een ellenlange afdronk, waarin citrus jongleerde met rijpe peer en botertoetsen. Hoe mooi kan wijn zijn. Ik zal deze wijn blijven herinneren en iedereen was er over eens, dat de aroma’s van deze wijn tot de meest gevarieerde en complexe van alle geproefde wijnen behoorden.

De tijdscapsule

Bij een andere wijn werd ik plotsklaps terug gekatapulteerd naar een reis in de Loirevallei, iets meer dan twintig jaar geleden. We waren met een groepje jonge sommeliers. Het had vreselijk geregend, tijdens de winter was er veel sneeuw gevallen en de Loire was op veel plaatsen buiten haar oever getreden. Die avond aten we in een klein restaurant in Rochefort-sur-Loire. Elke deelnemer aan de reis vergeet nooit die avond in die kleine bistro. De chef, in smetteloos wit met een hoge toque op het hoofd, was bijzonder vereerd dat hij Belgische sommeliers over de vloer kreeg. Hij serveerde een stevige moot zalm met blanke botersaus. Klassieker kon niet, maar het gerecht was perfect bereid. Daarbij liet hij ons een witte wijn proeven van een van zijn vrienden, een Savennières Le Bel Ouvrage 2000 van Domaine Laureau. Tot vandaag blijft Damien Laureau een van mijn favoriete wijnbouwers in Savennières, waar hij intussen tot de absolute top behoort. Nog altijd kan ik mij de geuren van sinaasappelzeste, rijpe ananas, limoen en pompelmoes, samen met honing en gestoofde appeltjes zo voor de geest halen. Dat samenspel van rijp en fris werd bevestigd in de brede, verfrissende smaak. Het zijn de geuren van die avond die in mijn geheugen opgeslagen zijn.

Geuren zijn de kampioen van onze herinnering

Chenin is een van mijn geliefde druiven in de wijnwereld. Net als riesling kan chenin blanc een grote verscheidenheid aan aroma’s naar voren brengen. Zelfs zonder een glas wijn, kan ik in mijn geest genieten van de vele complexe aroma’s van chenin blanc. Onze degustatie, hierboven beschreven bevestigt: geuren zijn de kampioen van de herinnering. Van al onze zintuigen zijn vooral geuren in staat om verloren gewaande herinneringen op te roepen. Veel van mijn herinneringen uit mijn kinderjaren zijn gelinkt aan de geur. Mijn sterkste voedselherinneringen zijn omzeggens altijd gelinkt zijn aan de geur. Ik denk dat ik gevoelig ben voor het fameuze ‘Proustfenomeen’.  De Franse schrijver Marcel Proust laat in zijn boek ‘À la recherche du temps perdu’ de hoofdpersoon een intens gevoel van vreugde beleven. Een vreugdegevoel dat hij niet kan thuis brengen, maar die ontstaat, nadat hij een koekje, een madeleine, in lindebloesemthee sopt en opeet. Achteraf beseft hij dat de geur en de smaak van dat moment hem doet denken aan zijn gelukkige jeugd. In mijn ervaring, denk ik dan aan de geur van vers gebakken brood, van lavendel of de geur van traag opgegoten koffie, de pruttelende soep op de kachel of de langzaam gegaarde kip van mijn moeder met 40 lookteentjes. Heel ons huis rook dagenlang naar die hemelse geur van look, kip en wijn. De geur van vers bereide producten die mij tegemoet komen uit open keukens, grillades, haardvuren en terrasgeuren, kortom de geur van zich thuis voelen. De geur van terroir. Het zijn herinneringen naar geuren van warmte en nostalgie uit een heerlijk lekkere kindertijd. Vandaag kan ik nog altijd nostalgisch zijn als ik denk aan de aroma’s van sommige wijnen die ik in mijn carrière proefde. Ze maken me oeverloos gelukkig en dan denk ik aan de vele mensen waarmee ik dit geluk kon en nog altijd mag delen.
Als auteur hou ik van de geur van een vers gedrukt boek. Zo een boek dat je voor de eerste keer in je handen krijgt.  Je bladert in het boek en ruikt de geur van verwachting en inhoud. Snuivend als een jonge hond aan een vers been. Een nieuw boek ademt emotie en aandacht. Zelfs mijn dertiende boek, dat onlangs het licht zag, bezorgt me nog altijd dat intens geluksgevoel als ik de verse inkt mag ruiken. Het zijn geuren vol hunker en verlangen. Leve International Chenin Blanc Day !