In deze woelige tijden is het een hart onder de riem om vast te stellen dat mensen vindingrijk en creatief zijn. We blijven op afstand en toch merk ik hier en daar intensere virtuele contacten tussen mensen. Met vrienden wisselen we goede teksten, boeken en muziek uit. We ontdekken een goede film of beleven de Johannespassie van het Collegium Vocale vanop de eerste rij, via de streaming van Klara. Er valt zoveel te beleven. De Standaard begint vandaag met 15 schrijvers aan een estafetteverhaal in de stijl van Decamerone. Ik kijk nu al uit om het eerste stuk van Saskia De Coster te lezen. Mijn vele Italiaanse vrienden, die als eersten getroffen werden, zingen intussen vanop hun balkon, de mooiste aria’s of hun volkslied. De virologen zeggen dat we afstand moeten houden, maar stimuleren ons om naar buiten te trekken. We leren weer wandelen en genieten van bos en zeelucht.
Gisteren had ik plots een idee. Misschien moeten we een luchtige, geestige tekst delen via sociale media of andere media. Of een gedicht, een haiku of eender wat. Iets schrijven dat ons doet  glimlachen of verlangen. Iets luchtigs en zonnigs in deze sombere tijden of iets om naar uit te kijken. Ik heb alvast enkele haiku’s over wijn op facebook geplaatst.

Als de storm is gaan liggen zullen we weer uit kijken naar de zomer. Misschien kijken velen onder ons met enige aarzeling naar de komende vakantie. Is dit wel een goed moment om te dromen van vakantie en andere ontspanning? Misschien net wel, denk ik dan.
Een van de grote trends van de laatste jaren is de opkomst van het oenotoerisme. Toerisme en wijn zitten in de lift. Bijna overal in de wereld hebben wijnbouwers ontdekt dat wijn meer is dan een glaasje genot. Dat verheugt mij. Nu moet ik wel zeggen dat ik daar ook mijn steentje aan bijdraag.
Mijn boeken zijn doorheen de jaren geëvolueerd van pure wijnboeken naar gidsen waarin wijn en cultuur elkaar vinden. Sinds meer dan tien jaar begeleid ik reizen waarin wijn, cultuur en gastronomie centraal staan. Het is een combinatie die veel mensen aanspreekt. Op ons lijstje staan veel streken en landen. Zeg maar dat geen wijnstreek veilig is voor onze exploratiedrift. Overal waar we wijndomeinen, musea, architectuur, natuur, geschiedenis, de plaatselijke keuken en ontmoetingen met mensen kunnen combineren, gaan we naartoe. Ook merk ik dat de traditionele reisorganisaties eveneens de wijngebieden ontdekt hebben. Je kunt ook daar reizen boeken en inspiratie opdoen.

Oenotoerisme vind je overal.

Over heel de wereld is oenotoerisme groeiend. Toch zijn er landen waar oenotoerisme al heel lang deel uitmaakt van de economie. In de overzeese gebieden heeft wijntoerisme of oenotoerisme altijd al deel uitgemaakt van de wijnhandel. Kijken we maar naar Napa Valley en andere wijngebieden in Californië waar omzeggens elk wijnhuis zijn eigen restaurant of motel heeft en waar het wijntoerisme een gigantische business is. De nevenactiviteiten zijn dan ook zeer winstgevend, zeker als je weet dat ze jaarlijks in Napa alleen al, meer dan één miljoen toeristen verwelkomen. Ook in Australië, Nieuw Zeeland en Zuid-Afrika leeft het wijntoerisme en kan je in de meeste wijnhuizen lekker eten en tegelijkertijd de eigen wijn proeven. Veel wijnhuizen hebben mooie shops waar je naast wijn, allerlei snuisterijen en souvenirs kan kopen. Chili en Argentinië zijn op dit vlak groeiend, maar halen snel de toeristische achterstand op.
In Europa stellen we vast dat vooral de Midden-Europese wijnlanden een traditie hebben van wijntoerisme. In Duitsland en Oostenrijk kun je al decennia lang proeven bij  producenten,  terwijl in Italië’ s populairste regio’s Toscane en Piemonte veel wijndomeinen kamers of appartementen verhuren. In deze agritorismi kun je meestal ook lekker eten. In Europa hollen Frankrijk en Spanje een beetje achterop. Toch stel ik een kentering vast. Dat belooft vast voor de toekomst.

Vanwaar deze groei?
Volgens mij heeft dit veel te maken met het profiel van de wijnreiziger of oenotoerist.
De oenotoerist beantwoordt aan het beeld van de cultuurreiziger die vooral de context van zijn glas wijn wil kennen: hij wil zich verdiepen in de  plaatselijke geschiedenis, het milieu,  de streekgastronomie, de wijnbouwtraditie en niet in het minst de mens achter de wijn. De oenotoerist is een avontuurlijke reiziger en gewoonlijk ook een meerwaardezoeker. Zijn nieuwsgierigheid brengt hem tot dicht bij de bron van het (wijn) wijnproduct. Hij stelt volgende vragen: waar werd deze wijn en wie heeft deze wijn gemaakt,  uit wel terroir komt deze wijn?  Wat biedt deze streek op vlak van gastronomie, cultuur geschiedenis?
Zijn profiel past in de hedendaagse interesse voor de herkomst of de persoon achter het product. Een belangrijk fenomeen dat we ook vaststellen in de gastronomie. Het is deze totaalbelevenis die het groeiend succes van wijntoerisme bepaalt. Ik kijk al uit naar mijn volgende reizen naar Oostenrijk, Piemonte, Elzas, Zuid-Afrika, Bourgogne, … als santa corona het toelaat.