Volgens de bekende oenoloog Philippe Cambie,  actief is in de Rhône vallei wordt het oogstjaar 2013 gekenmerkt door een zeer late oogst. Volgens Cambie is dit een terugkeer naar de jaren ’80 / 90 van vorige eeuw. Sinds 20 jaar werd er alsmaar vroeger geoogst. In vergelijking met de jaren ’80 wordt vandaag gemiddeld 14 dagen vroeger geoogst. Dat heeft o.a. te maken met de opwarming.
In de meeste wijngaarden van Frankrijk start de oogst met minstens 3 weken vertraging als je vergelijkt met de laatste 10 jaar. Dat betekent dat de maanden september en oktober cruciaal zijn voor de kwaliteit van het oogstjaar. Ook in België wordt met spanning uitgekeken naar het weer in september en oktober. Na de erg kleine oogst van 2012 hopen alle wijnbouwers dat ze dit jaar een normale en goede oogst mogen binnenhalen.

Mijn vele wijnreizen hebben me in alle uithoeken van de wereld gebracht en de vele ontmoetingen met plaatselijke wijnbouwers deden mij het wonder van de natuur nog beter begrijpen.
In Central Otago in het zuiden van Nieuw Zeeland voelde ik de bijtend koude wind die uit de zee over de wijngaard jaagt. De meest zuidelijke wijngaard van de wereld ligt op 3000 km van de Zuidpool en laat de druiven uiterst langzaam rijpen, waardoor ze hele veel aroma’s en smaak krijgen. Ik geniet nog van het zicht op een uitgestrekt meer dat de hooggelegen wijngaarden van Mendoza in Argentinië bevloeit met smeltwater van de Andes.  In Sicilië zag ik de wortels van de druiven heel diep hun weg zoeken door de vulkanische bodem van de Etna en langs de Moezel brak ik bijna mijn nek op de steilste wijngaarden die ik ooit mocht aanschouwen.
Ik klauterde over galets, de grote, ronde keien in Châteauneuf-du-Pape, ze zorgen voor extra rijping van de druiven als ze ’s nachts hun warmte afgeven en ik ervaar nog de intens kille mist die ‘s morgens vroeg als een melkwitte deken over de wijngaarden van Carneros in Californië hangt. In Portugal trokken we met de rugzak dagenlang door de spectaculaire terrassen langs de Douro en nabij Kaapstad genoten we op Cape Point,  het uiterste puntje van het Afrikaanse continent, van de stevige bries uit de Atlantische Oceaan. Nooit vergeet ik de wandeling met wijnbouwer André Ostertag door zijn wijngaarden in de Elzas. Zijn 17ha wijngaarden zijn ingedeeld in 100 kleine percelen “Jardin de Vignes” volgens de ondergrond en ligging ten opzichte van de zon. Hij leerde me dat de invloed van de bodem en het klimaat mede bepalend zijn welke soort druif en welk type wijn je maakt. Deze ervaringen op mijn vele wijnreizen maakten mij bewust dat er vier elementen zijn die noodzakelijk zijn om een goede wijn te maken, namelijk de invloed van het klimaat, de samenstelling van de bodem, de soort druif en de invloed van de wijnmaker. Samen vormen ze het klavertje vier van de wijnbouw.