26/03/2021

Wekelijks neem ik twee wijnen onder de loep. Een gedetailleerde bespreking en tips voor wijn en gerecht. Ontdekkingen en gevestigde waarden, mousserend en stil, uit heel de wijde wijnwereld. Proeven met verschillende glazen, temperatuur, gekarafeerd of niet etc.… Elke week twee wijnen. Kort en bondig en accuraat. Deze week staan twee wijnen van de arneis druif op de proeftafel.

Wat voorafging

Iedereen die mij kent weet dat ik in de wijde wijnwereld veel liefdes koester. Daarin heeft Piemonte een bijzondere plaats, het gebied waaraan ik al vele jaren mijn hart heb verloren en er twee boeken over schreef. De laatste weken zie ik via sociale media uitnodigende foto’s passeren van lentebloesems en zonovergoten wijngaarden. Het doet mijn verlangen om te reizen alleen maar toenemen. In oktober 2020, net voor de tweede lockdown, slaagden we erin om zes dagen rond te reizen in de wijngebieden rond Alba. We bezochten verschillende wijndomeinen, genoten van de herfstgeuren en snoepten van truffels en ander lekkers in de beste restaurants. Het afsluitend bezoek tijdens de rondreis is traditioneel een degustatie met lunch bij het wijnhuis van Livio en Corrado Maccagno in het centrum van Canale, de hoofdstad van de Roero regio. Dit bezoek blijft een onvergetelijke afsluiter. Heel de familie wordt die dag gemobiliseerd om eigengemaakte antipasti, pasta en brassato te bereiden, gerechten die ze met veel warmte serveren. Omwille van corona aten we – op voldoende afstand van elkaar – tussen de vaten in de kelder. Hier ervaar je de échte Italiaanse warmte en gastvrijheid. Cantina Maccagno is opgericht in 1936 en een typisch voorbeeld van de opkomende kleinere wijndomeinen in Piemonte. Beide broers zijn intens aanwezig in hun 12 ha wijngaarden, werken natuurvriendelijk zonder kunstmest en pesticiden en selecteren rigoureus hun fruit. Ook in de wijnkelder wordt weloverwogen en organisch gewerkt. Dat resulteert in knappe wijnen. Ze bewerken verschillende kleine wijngaarden en enkele zeer goed gelegen percelen op de prestigieuze San Michele heuvel, voor veel waarnemers een van de betere terroirs van Roero. Deze week proeven we twee wijnen. Een witte wijn op basis van arneis en een rode wijn gemaakt van nebbiolo druiven. Beiden wijnen werden geproefd in een Schott Zwiesel Taste glas.

Over de streek
Roero ligt 15 km ten noordwesten van Alba langs de linkeroever van de Tanaro. De streek heeft zich de laatste twintig jaar ontwikkeld van een eerder onbekende regio naar een gerenommeerd wijngebied, dat in weinig moet onderdoen voor de grote buren Barolo en Barbaresco. Roero wordt veelal in één naam genoemd met de meer noordelijke gebieden Monferrato, Astigiani en Alto Piemonte, regio’s waar een nieuwe generatie goed gevormde wijnboeren van zich doet spreken. Ik proefde uit deze regio’s verrassende en heel mooie wijnen. Wijnen die zeker aan bod komen in volgende vrijdagreviews. Omzeggens elk wijndomein teelt, naast de twee belangrijke druiven arneis en nebbiolo, ook veel inheemse druiven. Het valt me op dat de beste wijndomeinen bij de keuze van hun druivenrassen intens rekening houden met de bodem. De streek heeft immers een gevarieerd terroir en de vele rotsachtige heuvels zorgen voor diversiteit en verschillende microklimaten. Dwars door het gebied loopt een grote rotsachtige heuvel ‘Roche’ genaamd, met tientallen minuscule wijngaarden. Ze vormen een reusachtig mozaïek op de uitlopers van de soms steile hellingen. Net zoals in Barolo en Barbaresco werden de beste percelen ingedeeld naar hun unieke bodem en ligging. Ze worden met hun naam opgenomen in een lijst met tientallen MGA, Menzione Geografiche Aggiuntive (toegevoegde geografische aanduiding of benaming).

Cantina Maccagno Roero Arneis 2019
Roero Arneis DOCG

Arneis is geen gemakkelijke druif, de naam betekent trouwens “kleine lastige”. Hij heeft een vrij lage zuurgraad, waardoor hij vlak kan overkomen. Daarbij is hij een moeilijke druif omdat hij ziekte- en oxidatiegevoelig is en kleine opbrengsten levert. Arneis is erg gevoelig voor meeldauw en vraagt een zorgzame wijnbouwer. Vroeger werd de druif toegevoegd aan wijnen op basis van de stevige nebbiolo om de smaak wat te verzachten. Het zijn beroemde Barolo producenten zoals Bruno Giacosa die in de jaren ’80 experimenteerden met arneis als witte wijn. De moderne vinificatie in roestvrijstalen tanks met temperatuurcontrole zorgen voor moderne, fijne en meestal lichtvoetige wijnen. De laatste jaren worden meer en meer (bewaar) wijnen gemaakt met gisting of rijping in houten vaten. Livio Maccagno, die de druif door en door kent, zegt dat je arneis moet koesteren en zachtaardig behandelen. Deze wijn uit 2019, een topjaar voor arneis volgens Livio, kreeg een zachte persing en vergistte daarna langzaam op lage temperatuur in roestvrijstalen tanks. Hij bleef vijf maanden rijpen op de ‘lie’, gevolgd door drie maanden in de fles.

In het glas

De kleur van deze arneis is aantrekkelijk. Hij heeft een licht goudgele kleur met mooie opvallende schittering. Ik bemerk een lichte pareling die na opschudden zal verdwijnen. De geuren zijn kenmerkend voor goede arneis, met een aanzet van citrus die snel overgaat in rijpere aroma’s waarin ik meloen en rijpe peer herken. Na opschudden komen florale geuren, amandel en wat kruidige tonen opzetten. Het geheel is complexloos maar heel eerlijk en zuiver. De aangename geuren worden bevestigd in de lekkere smaak. Het eerste contact is fris en fruitig en vrij expressief. Wat later komt de zachte kant van arneis opzetten en wordt hij fluwelig en rond. Hij eindigt met een fijn zuurtje in de middellange afdronk. Alles zit in evenwicht in deze elegante wijn. Toen we bij de Maccagno’s op bezoek waren dronken we deze geslaagde wijn bij de huisgemaakte ravioli in boter en groene kruiden en vandaag waren we enthousiast over de combinatie van risotto met kastanjechampignons en gebakken mooie meid. Hij is drinkklaar en heeft twee tot drie jaar reserve.

12,50 euro https://www.spi.wine/ en verschillende verdelers verspreid over Vlaanderen

Cantina Maccagno Roero ‘San Michele’ 2015
Roero DOCG

Je kunt er niet naast kijken. Als je van Alba naar Canale rijdt, zie je net voor het dorp de heuvel van San Michele tevoorschijn komen. Bovenaan de top, op 280 meter, troont de kapel die gewijd is aan de Heilige Michael. De heuvel heeft een zuidelijke en zuidoostelijke ligging met perfecte zoninval. Langs de zuidkant worden hoofdzakelijk blauwe druiven geteeld, terwijl in de iets frissere zuidoostelijke zone vooral arneis is aangeplant. Interessant is de variatie in het terroir met mergel, zand, klei en kalk.  De DOCG Roero werd erkend in 2004 en levert, naast witte wijn van arneis, rode wijnen op basis van nebbiolo. Hij moet minstens 95% nebbiolo bevatten, eventueel aangevuld met 5% arneis. Livio en Corrado verwerken uitsluitend nebbiolo in hun San Michele. Bij de manuele oogst gebeurt de eerste strenge selectie, maar ook in de kelder worden de druiven nog eens getrieerd. De wijn ondergaat 25 dagen schilinweking, waarna de wijn 12 maanden rijpt in Franse barriques van 1^ste en 2^de gebruik. Aansluitend rust de wijn nog 12 maanden in de fles vooraleer hij op de markt komt. 

Het oogstjaar 2015 was vrij warm, maar toch blijft het een klassiek nebbiolojaar in Roero. In de winter viel veel sneeuw en dat zorgde voor een bonus in de wijngaarden. Tijdens de warme zomer profiteerden de ranken van het opgeslagen water in de bodem. De lente was goed met een perfecte vruchtzetting, maar juli was een van de warmste maanden ooit gemeten in de Langhe regio. Gelukkig viel in augustus wat malse, afkoelende regen en was september gematigd warm en droog. In oktober oogstten Livio en Corrado gezonde, rijpe druiven met een goede zuurgraad.

In het glas

De kleur is licht oranjerood met een schitterende, blinkende spiegel. We ruiken onmiddellijk aardse tonen, samen met rozenblaadjes en veel kersen. Na opschudden zetten de verleidelijke geuren zich verder met viooltjes, bosgrond, zwarte kersen en drop. Die dropachtige aroma’s evolueren later naar eucalyptus en gemalen peper. Deze wijn evolueert voortdurend. Het is een wijn die je perfect een half uur kan verluchten in een brede karaf. De smaak is intens en goed gestructureerd. Ik proef fijne zuren, heel veel sap en elegante, niet agressieve tannines. Ze zijn present, maar het rijke sap houdt ze mooi in bedwang. Wat me opvalt is de frisse smaak die de 15% alcohol perfect in bedwang houdt.  Hij eindigt in een lange afdronk met een heerlijke nasmaak van kersen en kruiden. Serveer hem op 16° C met brasato al barolo, traag gegaard kalfsgebraad met morieljes en gebraden lamsribstuk met rozemarijn en gekonfijte look. Deze wijn is nu al heel toegankelijk, maar heeft voldoende reserve om minstens vijf jaar verder te rijpen.

20,99 euro https://www.spi.wine/ en verschillende verdelers verspreid over Vlaanderen

19/03/2021

Wekelijks neem ik twee wijnen onder de loep. Een gedetailleerde bespreking en tips voor wijn en gerecht. Ontdekkingen en gevestigde waarden, mousserend en stil, uit heel de wijde wijnwereld. Proeven met verschillende glazen, temperatuur, gekarafeerd of niet etc.… Elke week twee wijnen. Kort en bondig en accuraat. Deze week staan twee wijnen van urban wineries op de proeftafel.

Wat voorafging

De laatste weken verschenen in de pers enkele interessante bijdrages over Gudule, de urban winery in Brussel. Wijnmaker Thierry Lejeune koopt zijn druiven bij veertien verschillende wijndomeinen en druiventelers, verspreid over heel Europa. Elke wijn is een blend van meerdere druivenrassen. Urban wineries vind je over heel de wereld. In Parijs vergapen toeristen zich aan de minuscule wijngaard op Montmartre en in Londen kan je kiezen uit zes wijnkelders. Verder vinden we urban wineries of stadswijnkelders in New York, Venetië, Wenen, San Francisco en in tal van andere steden. Het is een booming business. Deze week hebben we twee stadswijnen in ons glas. Toch onderscheiden beide wijnen zich van andere urban wineries. Patrick Nijs van Wijnfaktorij in hartje Antwerpen en Christophe Durand van Dorrance in Kaapstad betrekken hun druiven uit eigen wijngaarden of percelen waar ze volledige controle hebben van vruchtzetting tot geoogste druif. Andere urban wineries zijn afhankelijk van toeleveringsbedrijven die hen druiven verkopen. Zij hebben dus geen of weinig invloed op het werk in de wijngaard. ‘Tachtig procent van een wijn wordt in de wijngaard gemaakt’ zegt Patrick. Hij denkt er niet aan om druiven aan te kopen. Christophe gaat uit van hetzelfde principe. Ook hij is doorheen het jaar intens aanwezig in de wijngaarden in Swartland en Franschhoek. ‘Het is belangrijk om intens in de wijngaard aanwezig te zijn, stelt Christophe, ‘natuurvriendelijk werken, zorg dragen voor je plantgoed, het juiste oogstmoment bepalen en streng selecteren om mooie, gezonde bessen binnen te brengen. Dat is de basis van mijn wijn’.

Wijnfaktorij Chansaar 2018

Chansaar wordt geproduceerd in hartje Antwerpen. De Wijnfaktorij van Patrick Nijs werd twee jaar geleden opgericht. Hij werkt samen met Aaron de Ceuster. Beide heren zijn gepassioneerd bezig en tevens zeer goed gevormd. Patrick Nijs is gemangeld in alles wat met wijn te maken heeft. Hij is niet alleen wijnproducent. Hij volgde een wijnopleiding in Suze-la-Rousse, is WSET gediplomeerd en volgt momenteel het parcours voor Master of Wine. Daarnaast is hij een enthousiast docent wijnbouw. Samen met Aaron produceert hij wijn van eigen geteelde druiven. Zelf noemen zij hun Antwerps project een ‘boutique winery’ waar de wijn niet alleen geproduceerd maar ook verkocht wordt. De verschillende percelen op Houwaertseberg in het Hageland en in het Oeterdal nabij Maaseik worden organisch bewerkt, zonder gebruik van herbiciden en insecticiden. Deze ecologische visie wordt ook doorgetrokken in de wijnkelder waar zo weinig mogelijk ingegrepen wordt. Er wordt gebruik gemaakt van zwaartekracht bij het overgieten van de wijn en de wijn wordt niet geklaard, noch gefilterd. Chansaar uit 2018 is een blend van pinot noir, dornfelder en cabernet dorsa. Dat is minder voorkomend, omdat in ons land de meeste rode wijn van één druif wordt gemaakt. Deze bijzondere samenstelling maakt me nieuwsgierig. Pinot noir is uiteraard gekend als een subtiele druif, aromatisch en gewoonlijk lichtgekleurd met eerder zachtaardige tannines. Cabernet dorsa werd lange tijd, ten onrechte aanzien voor een kruising van cabernet sauvignon en dornfelder, maar DNA-specialisten van de universiteit van Davis kwamen tot de vaststelling dat deze druif in geen geval verwant is aan cabernet sauvignon. Het is een kruising is van blaufrankisch (lemberger) en dornfelder. Het is een vroegrijpende druif met veel sap, structuur en een goede affiniteit met hout. Dornfelder is op zijn beurt ook verwant aan blaufrankisch en levert wijnen in twee stijlen. In Duitsland vind je zowel zachte fruitbommen naast intens houtgerijpte en vrij krachtige dornfelders. Patrick en Aaron maken van de blend van deze drie druiven een interessante en boeiende wijn. Hij liet zijn pinot noir deels rijpen in gebruikte Franse eik en de cabernet dorsa kreeg een korte passage in oudere vaten van Amerikaanse eik. We proeven Chansaar 2018 op 15°C in een Spiegelau Invento glas.

In het glas
De eerste aanblik is uitnodigend met een robijnrode kleur en een paarse schijn. Ik ruik onmiddellijk kruidige geuren met een lichte evolutie en aardse tonen. Pas na opschudden komt het onderliggende donker fruit naar voren. Ik herken hierin braambessen en cassis. In de evolutie speelt het fruit met de kruidige aroma’s en sous-bois geuren. Ik hou wel van die bosgeur die diepgang geeft aan de aroma’s van een wijn. De smaak is heel sappig, mondvullend met een aangename fraîcheur. Opvallend zijn de zachtaardige tannines en de lichte, subtiele toets van karamel in de afdronk, kenmerkend voor wijn die rijpte in Amerikaanse eik.  Deze wijn is perfect op dronk. Toch kan hij gerust nog 2 à 3 jaar verder evolueren in een goede kelder. We dronken deze lekkere en toegankelijke wijn met een rood gebakken reehaasje met gekonfijte knolselderblokjes en foelie, een heerlijke combinatie. Schenk hem eerder fris met een casse-croûte, gebakken eendenborst met champignons en gegrilde groenten met zuiderse kruiden.

Prijs 19,50 www.wijnfaktorij.be en bij verdelers van Belgische wijn.
Momenteel wordt oogstjaar 2019 op de markt gebracht.

Dorrance Syrah Cuvée Ameena 2016

Christophe Durand is afkomstig uit de Calvados regio. Midden de jaren negentig trok hij naar Zuid-Afrika als agent voor verschillende Bourgondische tonneliers. Het was de ideale deuropener om de Zuid-Afrikaanse wijn te leren kennen. We weten dat in die periode de Zuid-Afrikaanse wijnbouw boomde en de vraag naar hout was groot. Door zijn contacten groeide de interesse om zelf wijn te maken en in 2000 werd de eerste Ameena syrah geproduceerd. Inmiddels zijn we twintig jaar verder en staat Christophe met Dorrance wijn bij de toppers in Zuid-Afrika. Samen met zijn echtgenote Sabrina runt hij zijn urban winery in een van de historische gebouwen in het oude centrum van Kaapstad. In hetzelfde gebouw hebben zij ook een gerenommeerde wijnbistro waar gasten genieten van een bijzonder lekkere keuken én zicht op de urban winery. Voor grotere groepen is het mogelijk om te lunchen of te dineren tussen de vaten. Ik was er al enkele keren te gast en Bistro Bouchon is een absolute aanrader bij je volgende bezoek aan Kaapstad.
Het fruit voor zijn wijnen komt uit verschillende wijngaarden verspreid over de brede Kaapregio. Elk perceel wordt door Christophe persoonlijk opgevolgd, bewerkt en geoogst. De syrahdruiven voor de Cuvée Aneena 2016 komen uit twee niet-geïrrigeerde percelen met ranken van gemiddeld 30 jaar oud. De ene wijngaard ligt in Perdeberg in Swartland en de andere wijngaard situeert zich in het koele Elgin, waar de oceaan een verfrissende invloed heeft. De druiven worden ’s morgens vroeg geoogst. Daarna worden de druiven snel overgebracht naar de wijnkelder in Kaapstad. De druiven worden niet ontrist en gisten met de volledige trossen (whole bunch) en met endogene gisten. De volledig gisting duurt 21 dagen waarvan 9 dagen postfermentatie in open tanks. Achteraf rijpt deze wijn 24 maanden in licht getoaste vaten van 500 liter, waarvan jaarlijks 10% vernieuwd wordt. Het ligt voor de hand dat Christophe als verdeler van houten vaten, enkel het mooiste hout selecteert voor zijn wijn. Ook bij deze urban winery wordt de wijn niet geklaard noch gefilterd. We proeven deze wijn eveneens in een Spiegelauglas Invento op een temperatuur van 16°C.

In het glas
Het zicht van deze wijn is diep intens kersenrood. Opvallend is ook de blinkende spiegel. De geuren van deze wijn zijn overweldigend. De aanzet is verfrissend met zwarte kersen, cassis, menthol en florale tonen. Na opschudden komen meer complexe en gevarieerde aroma’s opzetten. Ik ruik een soort mineraliteit, natte stenen, teer, witte peper en een hint van zwarte chocolade en later getoaste aroma’s en cederhout. Al het fraais van de geuren wordt ruimschoots bevestigd in de smaak die opvallend verfrissend en levendig is. Hij heeft ook iets vlezig en een opvallende sappigheid met fijne, presente tannines. Deze wijn eindigt met een lange afdronk waarin de frisse en peperachtige tonen terugkeren. Wie houdt van syrah zal aan deze elegante wijn veel proefplezier beleven. Nu al volledig in evenwicht, maar kan perfect nog 5 tot 7 jaar bewaren. Serveer hem bij lamsfilet clamart met dragon, licht gerookte bosduif met gekonfijte tomaten met tijm en natuurlijk met een Zuid-Afrikaanse Braai.

22,00 euro www.elvama.be en verschillende cavisten

12/03/2021

Wekelijks neem ik twee wijnen onder de loep. Een gedetailleerde bespreking en tips voor wijn en gerecht. Ontdekkingen en gevestigde waarden, mousserend en stil, uit heel de wijde wijnwereld. Proeven met verschillende glazen, temperatuur, gekarafeerd of niet etc.… Elke week twee wijnen. Kort en bondig en accuraat. Deze week staan twee wijnen uit Turkije op de proeftafel.

Wat voorafging

Twee jaar geleden werd ik uitgenodigd om deel te nemen aan een persreis naar het westen van Turkije. We bezochten zestien wijndomeinen in Thracië en langs de Egeïsche zee. Het was een eyeopener. Ik proefde veel goede wijn en was onder de indruk van enkele state-of-the-art wijndomeinen. Sommige zijn ware architecturale parels. Historisch gezien is Turkije een van de landen waar wijn zijn oorsprong vindt. Wetenschappers gaan er van uit dat de landen rond de Eufraat en de Tigris mee bepalend waren voor de ontwikkeling van de wijnbouw. Sommige sporen gaan terug tot 7000 v Chr. Vanuit dit perspectief is het niet verwonderlijk dat over heel Turkije druiven worden geteeld. Meer dan 95% van de druiven wordt echter gedroogd en verwerkt tot rozijnen. De wijnbouw blijft dus een niche product. Toch wordt in heel het land wijn gemaakt, zelfs in en rond Cappadocië leeft een bloeiende wijnindustrie. De meeste wijn wordt geproduceerd door enkele grote wijnfabrieken die eigen druiven verwerken, maar ook veel druiven aankopen. Veel mensen kijken vreemd op als je hen over Turkse wijnen verteld. Sommigen hebben minder goede ervaringen met de ‘all-in’ formules in de vele hotels langs de Egeïsche Zee, waar de buffetten doorgespoeld worden met waardeloze, industriële fabriekswijn. ‘Turkse wijn, dat is toch simpele slobberwijn’, denken velen. Niets is minder waar. In Turkije wordt vandaag absolute kwaliteitswijn gemaakt die traag maar gestaag zijn weg vindt naar de wereldmarkt. Sinds het einde van de jaren negentig zijn meer dan dertig nieuwe bedrijven opgericht. Op deze domeinen werken goed gevormde wijnmakers die in veel gevallen aan buitenlandse universiteiten studeerden. Enkelen onder hen deden ook ervaring op in Europese topdomeinen. Bijna elk wijnhuis dat wij bezochten heeft een moderne en goed uitgeruste wijnkelder. Wijn is hot in Turkije en het economische belang is niet te onderschatten. De Turken zelf drinken behoorlijk veel wijn, vooral in de restaurants in Istanboel. Bij enkele van de bezochte domeinen was er zelfs geen export omdat de volledige productie in eigen land wordt geconsumeerd. Wat zegt de overheid? De Turkse wetgeving laat geen openlijke promotie toe voor alcohol en zeker niet in de vorm van advertenties. Tijdens de trip stelden we vast dat wijnbars, winkels en wijndomeinen discreet aangekondigd worden. Maar nergens werd ons verteld dat de wijnindustrie gedwarsboomd wordt door de overheid. Bij enkele domeinen hoorden we wel dat de overheid niet altijd een gemakkelijke gesprekspartner blijkt, maar over het algemeen kunnen de wijndomeinen onafhankelijk werken. Enkele domeinen combineren wijnbouw met oenotoerisme. Sula Wines, Barare Estate en Arcadia Vineyards bieden een kwaliteitsvol verblijf op het domein. Zij hopen dat het wijntoerisme zal toenemen eens het reizen opnieuw toegelaten wordt.  

Château Kalpak

Dit belangrijke wijndomein heeft vermoedelijk het grootste aanzien van alle nieuwe wijnhuizen in Turkije. Het schitterende bouwwerk ligt boven op een heuvel, met rondom de wijngaarden die als een guirlande rond de wijnkelder gedrapeerd zijn. Wat een uitzicht. Eigenaar Bülent Kalpaklioglu was in een vorig leven bankier in de VS en Parijs. Als groot wijnliefhebber bezocht hij verschillende wijngebieden, o.a. Napa Valley dat een grote indruk maakte. Eens terug in Turkije vond hij geen wijn die dezelfde kwaliteit kon bieden en besloot dan maar om zelf wijn te maken. Na onderzoek in verschillende streken, besloot Bülent om zich te vestigen in Thracië, vooral omdat bodem en klimaat in deze streek de hoogste kwaliteit biedt. Het domein is vandaag 12ha groot en bestaat uit een mozaïek van kleine percelen. Veel percelen liggen op uitlopers van een grote heuvel. De wijngaarden hebben een gemiddelde densiteit van 5000 planten/ha. De gemiddelde opbrengst is met 28hl/ha erg laag. Aan de rand van de heuvel ligt een bos als natuurlijke bescherming tegen al te hevige wind. Toch is er voortdurend een frisse bries uit de Zee van Marmara. Dat zorgt voor goede en gezonde wijnranken. Elk perceel wordt apart geoogst en verwerkt. Op vlak van vinicultuur is ernstig nagedacht. Zo zijn de snoeiwijzen van elke druif anders en worden de trossen geteld en gewogen bij de eerste kleurvorming. Daarna wordt beslist of een groene oogst noodzakelijk is. Ook wordt de fotosynthese berekend en wordt een streng loofwand beheer toegepast. Bulent vertelde dat hij tien jaar gewacht heeft om zijn eerste wijn te commercialiseren. De jaren daarvoor werd geëxperimenteerd en gezocht naar de juiste werkwijze. Zijn eerste commerciële wijn was 2010, die drie jaar later op de markt kwam. Château Kalpak wordt gemaakt van een klassieke Bordeauxblend: cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc en petit verdot. ‘Ik vertrek vanuit volgende gedachte, vertelt Bülent, ‘80% gebeurt in de wijngaard, 20% gaat verder in de wijnkelder’. De druiven worden manueel geoogst en passeren via een trieertafel, waar 14 medewerkers de bessen controleren en selecteren. In de wijnkelder gebeurt het transport van de druiven via zwaartekracht, in geen geval wordt gepompt. Tijdens de gisting en maceratie van twee à drie weken worden zowel manuele als pneumatische pigeage toegepast. Voor de gisting krijgt de most een koude maceratie van drie tot zes dagen. De gisting gaat door in houten foeders, waarbij elk perceel zijn eigen fust heeft. Naargelang de blend rijpen de wijnen tussen 18 en 36 maanden in barriques en vaten. Ook in de keuze van zijn vaten is Bülent heel professioneel. Het hout komt uit Frankrijk en Hongarije en werd daar minstens 48 maanden gedroogd in de buitenlucht en elk vat werd geselecteerd op basis van de dikte van de poriën. Jaarlijks gaat hij bij verschillende tonneliers langs, om in samenspraak zijn vaten te kiezen. Hij heeft zowel 225, 300 als 500 liter vaten. Elke week wordt geouilleerd en om de 6 tot 9 maanden gebeurt een soutirage. Na de rijping worden de vaten gepoetst met ozonwater. Volgens Bülent, die in zijn wijnen teruggaat naar oogstjaar 2010, heeft hij nog nooit een slechte oogst gehad. Enkel in 2013 was er een beetje hagel, maar er waren nauwelijks gekwetste druiven. Deze werden dan ook niet gebruikt. ‘Ik heb maar een streefdoel’, zegt Bülent, ‘alles draait rond evenwicht, rond balans’.
De twee wijnen van deze week proef ik in een groot glas. Daarvoor kies ik deze week een Riedel Vinum Bordeaux Grand Cru.

In het glas

Château Kalpak 2010  

Château Kalpak 2010 is een blend van cabernet franc met toevoeging van een klein percentage merlot. Na de assemblage rijpte de wijn 18 maanden in nieuwe eiken vaten met verschillende inhoud. Ik merk een intense en diepgekleurde wijn met granaatrode rand. Van in het begin is deze wijn overweldigend rijk, rijp en complex. In de aanzet ruik ik een licht zoete geur met veel donker fruit waarin ik bramen en zwarte kersen herken. De fruitgeuren jongleren met geëvolueerde geuren van leder, cederhout, potloodslijpsel en zwarte olijven. Na opschudden blijft alles gevarieerd en komt een lichte muntgeur naar voren. Ik ruik ook wat drop en zwarte gemalen peper. De intensiteit van de geuren wordt ruimschoots bevestigd in de ‘lekkere’ smaak. Deze wijn is perfect in evenwicht met een fijne structuur, zachte, zelfs lichtzoete, fluwelige tannines en voldoende zuur om alles elegant te houden. Hij eindigt met een lange afdronk waarin het leder en donker fruit terugkeren. Blind geproefd, gelooft geen mens dat deze schoonheid uit Turkije komt. Wij serveren hem straks met traag gegaarde lamsschouder met kruidenkorst en een mix van verschillende wortelsoorten en tijm. Hij past ook goed bij een toast met kort gebakken boschampignons, parelhoen in de oven met rozemarijn of vegetarische schotel met gegrilde schorseneren en salie of eendenborst met rode pepersaus.

De wijnen van Château Kalpak zijn (nog) niet op de Belgische markt.
In Nederland via https://www.lareinewines.com/  

Château Kalpak 2012

Chateau Kalpak is de klassieke wijn die ook uitgevoerd wordt. Van deze wijn werden bijna 27.000 flessen gebotteld. In België is hij nog niet op de markt, maar je vindt hem wel in Nederland.  Hij bestaat uit een klassieke Bordeauxblend van cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc en petit verdot. Elke druif is apart vergist en apart gerijpt gedurende 36 maanden.
In het glas verschijnt een robijnrode wijn met duidelijke granaatrode evolutie. Dit is een totaal andere stijl dan onze eerste wijn. Hier eist cabernet sauvignon een belangrijke rol op. Bij het uitschenken ruik ik zwart fruit, cassis en gekonfijte vijgen. Dat gaat samen met een hint van menthol, en peper. Na opschudden ruik ik meer evolutie geuren met vanille, mokka en zachte specerijen. De lange houtrijping is perfect geïntegreerd. In de smaak proef ik een volumineuze wijn met veel sap, evenwichtig zuur en fluwelige tannines. Hij eindigt in een middellange afdronk. In de retro komen aroma’s van gekonfijte vijgen en wat kaneel terug opzetten, waaruit ik concludeer dat bij deze wijn gerechten met specerijen goed tot hun recht komen. Hij is op zijn hoogtepunt en nu volop te genieten. Dat zal volgens mij nog een drietal jaar zo blijven. Deze wijn is perfect op dronk. Serveer hem met tajine met lam en abrikozen, kalfslever met gekonfijte sjalot en salie en gegrilde vleesgerechten met oregano en andere garriquekruiden.

In Nederland via https://www.lareinewines.com

05/03/2021

Wekelijks neem ik twee wijnen onder de loep. Een gedetailleerde bespreking en tips voor wijn en gerecht. Ontdekkingen en gevestigde waarden, mousserend en stil, uit heel de wijde wijnwereld. Proeven met verschillende glazen, temperatuur, gekarafeerd of niet etc.… Elke week twee wijnen. Kort en bondig en accuraat. Deze week staan twee wijnen uit Languedoc op de proeftafel.

Wat voorafging

In de lente van 2019, toen we nog onbezorgd en enthousiast de wijde wijnwereld doorkruisten, reisden we met een groep sommeliers door het achterland van de stad Béziers. Achtereenvolgens bezochten we domeinen in Terrasses de Larzac, Saint-Chinian, Minervois, Corbières enz. Proefverslagen komen zeker nog aan bod in volgende reviews. Een van de vele hoogtepunten van de studiereis was het bezoek aan Mas de Daumas Gassac in het dorpje Saint Guilhem-le-Désert. Ik volg het domein al vele jaren via bezoeken en masterclasses en mocht Roman Guibert, een van de telgen van de familie, verwelkomen voor een gastronomische avond in Hotel- en Toerismeschool Spermalie. Het domein is me dus niet vreemd. Net als veel andere wijndomeinen in de regio maken ze veel verschillende IGP-wijnen. Deze week proeven we hun paradepaardje ‘Grand Vin’ Mas de Daumas Gassac. Wat me boeit in deze wijn is het gebruik van vreemde druivenrassen. De basis is gewoonlijk een blend van een ruime hoeveelheid cabernet sauvignon aangevuld met merlot, cabernet franc, pinot noir, malbec en tannat. Daarnaast worden verschillende, soms heel vreemde druivenrassen toegevoegd. In de wijn van oogstjaar 2011, die we deze week in het glas kregen, werden 10,8 % andere druiven toegevoegd. Deze kosmopolitische mix bestaat uit: carmenère, abouriou, petit verdot, nebbiolo, barbera, dolcetto, bastardo, montepulciano, armine uit Zwitserse Wallis, het oude Armeense ras arenie, saperavie en tchkaveri met Georgische oorsprong, areni noir uit Turkije, de Spaanse brancalleo en souzon en de Kroatische plavac mali.  Bij nazicht van tien verschillende oogstverslagen stel ik vast dat het aandeel van deze druivenmix varieert tussen twee en tien procent. ‘De keuze van de blend wordt bepaald door het klimaat van elk oogstjaar’, vertelt Roman Guibert. Sommigen vinden deze werkwijze en het extreem grote druivenbestand een beetje snobistisch, anderen vinden het geniaal. In ieder geval zorgt het ervoor dat over de wijnen blijvend wordt geschreven en gepraat.

Van Vin de table naar IGP St-Guilhem-le-Désert – Cité d’Aniane

Mas de Daumas Gassac is eigendom van de familie Guibert. Het domein werd opgericht door ondernemer Aimé Guibert in het begin van de jaren ’70. Vandaag wordt het wijndomein gerund door zijn vijf zonen. In 50 jaar tijd groeide het wijnhuis uit tot een van de absolute vaandeldragers van de regio. Aimé Guibert ging niet over één nacht ijs. Met het advies van enkele gerenommeerde specialisten zoals de beroemde professor Peynaud voerde hij, voor die tijd, enkele revolutionaire ingrepen uit. Hij maakte bijvoorbeeld een gedetailleerde inventaris van de (vele) verschillende bodemtypes in zijn wijngaarden. Het wijngoed bezit meer dan 60 kleine percelen, verspreid tussen onherbergzame rotspartijen, garrique en wouden. De keuze van de druiven werd bepaald in functie van de ondergrond en het microklimaat. Naar verluidt zouden tot 40 verschillende rassen groeien in de wijngaarden van de familie Guibert. Omdat de meeste van deze druiven niet toegelaten zijn in de appellatie, moest deze wijn voor lange tijd als tafelwijn of Vin de Table op de markt komen. In de wijngaarden worden geen kunstmest, insecticiden en pesticiden gebruikt. Na de manuele oogst passeren alle druiven via een trieertafel, waar enkel het mooiste fruit wordt geselecteerd. De rendementen voor de wijn zijn beperkt tot maximum 35 à 40 hl. Vóór de klassieke vergisting van twee tot drie weken, ondergaat de most eerst een koude maceratie. Na de gisting en persing gebeurt de assemblage en rijpt de wijn twaalf tot vijftien maanden in barriques. Er wordt jaarlijks maximum 15% nieuw hout aangekocht. De wijn ondergaat geen filtering. In 2011 kreeg Mas du Daumas Gassac een erkenning als IGP Indication Géographique Protégée Saint-Guilhem-Le-Désert Cité d’Aniane. Dat beschouwt de familie Guibert als een erkenning voor het jarenlange werk.

In het glas

Beide wijnen werden niet gedecanteerd of overgoten in een karaf en ook niet vooraf geopend. We proefden in een Schott Zwiesel Ivento glas bij een schenktempratuur van 15°C.

Mas du Daumas Gassac 2011

De winter van 2011 was zacht en afgezien van enkele regendagen in januari, verliep het voorjaar in optimale omstandigheden. Dat zorgde voor een perfecte bloesemvorming en vruchtzetting. Door de koele zomer rijpten de druiven eerder traag maar wel gelijkmatig. De wijnen van 2011 zijn hierdoor opvallend aromatisch en heel fris. De oogst startte halfweg september tijdens ‘un été indien’ met warme dagen en koele nachten. Het is een oogstjaar waar Roman Guibert nog steeds met grote tevredenheid naar terugkijkt. ‘2011 schonk ons grote bewaarwijnen’, zegt hij overtuigd. De kleur is granaatrood en diep intens. Ben ik beïnvloed door zijn herkomst? Ik ruik onmiddellijk kruidige en spicy geuren, waarin duidelijke ‘garrigue’ kenmerken zoals tijm en rozemarijn voorkomen. Onmiddellijk gevolgd door ceder, gerookt vlees, gemalen peper en after eight koekjes. Wat een aanzet. Na opschudden krijgen we veel donker fruit, cassis, gekonfijte pruimen en een lichte hint van mokka. Wat later komen opnieuw pepertoetsen en specerijen naar voren. De expressiviteit en complexiteit van de geuren wordt bevestigd in de smaak. Deze wijn is nog steeds krachtig en goed gestructureerd met een heerlijk samenspel tussen het sap, de zuren en de verweven tannines. Wat mij zo aanstaat is de fluwelige smaak met in de lange afdronk een heel precieze aciditeit.  Hier proef ik een duidelijke weergave van het koele oogstjaar Deze knap gebalanceerde wijn is nu op dronk, maar je kan hem gemakkelijk nog 5 tot 8 jaar verder laten rijpen in je kelder. Over enkele jaren wordt hij een perfecte begeleider van stevige wildschotels. Serveer hem in zijn huidige staat op 16 graden met gebraden kalfslende en morieljes, lamskroon met kruidenkorst, gebakken reuzenchampignons gevuld met ganzenrillette en een Provençaalse Daube met tomaten en rozemarijn.

32,00 euro bij www.moeyaert.eu en andere verdelers

Mas du Daumas Gassac 2016

Het oogstjaar 2016 werd gekenmerkt door een koud en vochtig voorjaar. Gelukkig was juni droog en zonnig waardoor de vruchtzetting in goede omstandigheden verliep. De zomer van 2016 verliep eerder heel gematigd. De maand juli en de eerste drie weken van augustus waren mooi en zonnig met opvallend koele nachten. Daardoor verliep de rijping rustig en evenwichtig. De laatste week van augustus en de eerste week van september waren snikheet, waardoor de rijping plots een boost kreeg. De oogst begon op 12 september en leverde een goede maar heel rijpe oogst op.
De kleur is robijnrood met intense paarse schijn. Deze jonge impressie merken we ook in de geuren. In de aanzet krijgen we een mand vol rood en zwart fruit. Afwisselend ruiken we frambozen, kersen en cassis. Na opschudden wordt het donker fruit intenser en ruik ik geplette braambessen en licht vegetale en aardse tonen. Wat later krijgen we, eerder discreet, een hint van pepermunt en lichte houtgeuren en zwarte peper. In deze wijn is 73% cabernet sauvignon verwerkt en slechts 6% exotische druiven. De invloed van cabernet sauvignon merken we ook in de geconcentreerde smaak, die ferm en stevig is met goed aanwezige tannines. Dit is een volronde, mondvullende wijn. Gelukkig worden de tannines voldoende gecounterd door veel sap en een fijn zuur. Dat laatste is het altijd terugkerend kenmerk van deze wijnen. Zelfs in warme jaren houdt Mas du Damas Gassac voldoende fraîcheur. In de lange afdronk komt het donker fruit in volle glorie opzetten. Dit is een expressieve wijn met diepgang die gemakkelijk 8 tot 12 jaar kan bewaren.
In zijn huidige staat zou ik hem serveren met grillades met rood vlees, ratatouille, de échte Pithivier met scharrelkip en morieljes en gerechten met zuiderse groenten en kruiden.

32,00 euro bij www.moeyaert.eu en andere verdelers